Eenzaamheid is een gevoel dat ieder mens van tijd tot tijd tegenkomt. Misschien omdat je werkelijk alleen bent. Vaak echter ligt er het gevoel van jezelf alleen ‘voelen’ aan ten grondslag. Een ongemakkelijk gevoel van niet begrepen, niet gezien of niet erkend worden om wie je bent. Waarbij voorbij wordt gegaan aan jouw behoeften en emoties.
(H)erkenning en aandacht
Juist het gevoel van gezien worden, erbij horen en liefde ontvangen, is zo belangrijk om wél te ervaren. Juist als je jong bent. Hiermee kun je namelijk vanuit aandacht en begrip zoveel mogelijk groeien en bloeien. Nu en later.
Als herstel- & leefstijlcoach en tevens ervaringsdeskundige begeleid ik (veelal) jonge mensen die ergens in hun leven te maken hebben gehad met verdriet, verlies, problemen thuis of op school en/of trauma’s. Eenzaamheid speelt hierdoor een grote rol in hun leven. Maar ook kan eenzaamheid voortkomen uit depressie, (h)erkenning van je seksuele geaardheid of psychische kwetsbaarheden zoals HSP, AD(H)D, borderline of autisme.
Moeilijke gevoelens
En wat te denken van de enorme externe druk die op jonge mensen ligt. De eisen ten aanzien van studie en sport zijn hoog en keihard. Er is weinig ruimte voor individuele beoordeling en begeleiding, terwijl ieder mens toch anders is. Ben je mooi en kom je uit een ‘goed’ milieu, dan heb je toch echt meer kans om te slagen en niet aan het begin van je leven al een grote rugzak vol schulden met je mee te dragen.
De mensen die ik coach, hebben al op jonge leeftijd moeten omgaan met moeilijke gevoelens, zoals eenzaamheid en geen uitweg zien, en hebben zichzelf langdurig verdoofd. Met bijvoorbeeld alcohol, cannabis, sociale media, gamen, drugs of gokken. Nooit met de intentie om een afhankelijkheid te creëren, natuurlijk. Want dat gaat niet in één of enkele dagen, maar gebeurt met de tijd en met frequent gebruik. Het is iets waarvan je van tevoren altijd denkt dat het jou nooit zal overkomen. Toch gebeurt het vaak en maakt het niet uit hoe oud je bent, waar je woont of wie je bent. Sociale status doet er niet toe.
Verslaving
Het probleem is dat wanneer voor een langere periode gekozen wordt voor ongezonde middelen of processen, er een echte afhankelijkheid kan ontstaan. Beter bekend als verslaving. Hierbij is sprake van controleverlies: je neemt je voor om het niet (meer) te doen, maar je kunt de verleiding niet weerstaan. Je hebt geen keuze meer. Hierdoor raak je nog verder verwijderd van een oplossing voor je problemen en ook de eenzaamheid neemt enorm toe. Het leven verlamt je en voelt als zwaar. Liefde, kracht en connectiviteit zijn verdwenen. Gevoelens als schaamte, verdriet en pijn overheersen.
Verslavingen zorgen ervoor dat je geest vertroebelt (behalve bij roken) en dat er meestal ook een lichamelijke afhankelijkheid ontstaat. Omdat je hieraan gewend bent, lijkt er geen andere weg te zijn. Of die is/lijkt te moeilijk om te bewandelen. Hierdoor blijven jongeren -en ouderen overigens ook- vaak jarenlang in ongezonde patronen zitten met alle gevolgen van dien. De naaste omgeving ziet het probleem soms helemaal niet of voelt zich machteloos. Zo’n 10% van alle mensen in Nederland krijgt in zijn of haar leven te maken met een verslaving. Verslavingsgevoeligheid verschilt van persoon tot persoon en genen kunnen zeker een rol spelen.
Doorbreek het taboe en zet kleine stappen
Verslaving is al generaties omgeven met de sfeer van taboe. Het bestaat niet en anders moet je het geheim houden, er maar liever niet over praten. En dat is juist de allergrootste misser. Juist er wél over praten is de route richting oplossingen. Praten over je problemen, wat die ook zijn, zorgt ervoor dat zelfs de meest uitzichtloze situatie weer een klein beetje lucht krijgt en een streepje licht.
Zodra je je vanuit vertrouwen open kunt stellen voor een ander en bereid bent om je verhaal open en eerlijk te delen, ben je al op weg naar een oplossing. Met kleine stapjes kun je verder komen. In Nederland is veel hulpverlening op maat, die nog lang altijd niet bekend is bij het grote publiek. Juist door dat taboe.
Gelukkig zie ik als coach wel dat het taboe echt aan het verdwijnen is. Kijk maar eens welke mensen allemaal in herstel zijn. Veel BN’ers erkennen dat zij te maken hebben gehad met mentale problemen en/of een verslaving. Dat maakt mij als coach trots. Deze rolmodellen laten zien dat niets menselijks hen vreemd is. Tevens is er steeds meer aandacht voor in allerlei media. Ook door corona.
Als ervaringsdeskundige heb ook ik te maken gehad met het taboe, de schaamte en onwetendheid over mogelijke oplossingen van mijn eigen problemen. Indertijd verlamde mij dat enorm en langdurig en zorgde ervoor dat ik me alleen voelde. Eenzaam. Door mezelf uiteindelijk toch open te stellen, heb ik mezelf een kans gegeven op herstel. Vanuit die weg heb ik besloten om mensen te ondersteunen als coach, zodat de stap naar hulpverlening in welke vorm dan ook kleiner is. En daarmee ook sneller een weg uit langdurige eenzaamheid.
Mijn tip als coach is dan ook: blijf niet met je problemen zitten, maar uit jezelf bij iemand die je vertrouwt. Een vriend(in), familielid, huisarts of andere hulpverlener. Samen zet je dan de volgende stap. Weet dat je nooit de enige bent met je probleem. Hoe jonger je leert om voor jezelf op te komen, hoe meer baat je er je hele leven van zal hebben. Wees niet bang voor afwijzing. Iedereen is gewoon ‘maar een mens’ met alles wat daarbij komt kijken. Just be you.
Over de gastblogger
Esterelle van Zanten werkt als Vitaliteitscoach & Herstelcoach bij middelengebruik. Altijd staat de wens om een gezonder leven te leiden centraal, zowel mentaal als fysiek. Veel mensen verdwalen in hun problemen, waardoor ze zich terugtrekken en eenzaam worden. Jammer; dat zou meer voorkomen moeten en kunnen worden. Vandaar dat BRAVICO een uitgelezen platform is om hierover te vertellen. Samen sta je sterker en is het leven leuker.
Lees de blog of natuurlijk meer over eenzaamheid op Bravico
